πρωτόθρους

-ουν, και πρωτόθροος, -οον, Μ

αυτός που μίλησε για κάτι πρώτος, προφητικός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)-* + -θροος / -θρους (< θροῦς < θρέομαι «κραυγάζω, βγάζω φωνή»), πρβλ. πολύ-θρους].